РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Натальля Арсеньнева
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Ты не адна
Ты не адна,
                          о, Случчына,
                                                      ні першай
ты не была у нас, ні на табе – канцы.
Нядолю й славу нашую не прыцярушыць
                                                                                            стынь.
Ублытаны яны нат у чужыя вершы –
Монтэ-Касына
і Катынь...
I, неаплаканых сьлязою жоўтай воску,
іх – слуцкіх ці наваградскіх – ляжыць
ці мала ўжо уздоўж бязьмежнае мяжы
зямлі, у нэтры тайгавай, на ўскраі родных
                                                                                              вёскаў...
Крыжы бо ўсюды
і крыжы...
Было ўсяго у нас: паходаў трубы, горны
баёў, распаленых дачырвана, мячы,
нязможныя пад Воршай, і мячы
Грунвальда...
                              Шлях да мораў торны...
I Каліноўскага
пачын...
                  Быў Сакавік...
                                                  Але...
                                                                і вал счарнелых целаў
у палынох сівых над Ворсклай...
                                                                        Амсьціслаў...
Вядроша... Быў вякі чужым папас,
                                                                            паплаў...
I быў – ды й ёсьць – Усход, крывавы
                                                                                  і дадзелы,
што лёс на каркі
нам усклаў.
Хто нас не прадаваў, ня браўся йрваць
                                                                                      з карэньнем,
хто парасткаў зялёных не таптаў?
Ці ўвосень не па іх галосе Палата,
ўздыхае прадзед Нёман, і старэнна
складае сказ народ...
Хай так...
 
Ды мы – жывыя ўсьцяж, нат тыя, што
                                                                                      памершы,
і заўтра ўжо мо зноў лынуць у бой байцы,
жаўнерскай песьні губячы гасьцінцам
                                                                                    шумяльцы,
бо – не адна ты, Случчына, у нас.
                                                                          Ні першай
ты не была,
ні на табе й канцы.
 
1960
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.