Лес – гэта храм. У ім акрыяе Хам. Лес – гэта сьвятарнае мейсца, для душаў аблудных меса. Меў золата, срэбра Крэз, але калі б ён убачыў хоць раз наш бурштынавы Лес вышэй ад варагавых мачтаў, – паблякнула б срэбра яго і золата б паржавела, пад ногі б каменьнем лягло і сэнсу б суздром ня мела, бо Лес – гэта больш чым лес. Вам ранілі гострым сэрца, крывавіць, баліць парэз, і хочацца толькі сьмерці, стрывайце, знайдзіце моц дайсьці, дапаўзьці да Лесу, ён з боскай крыві прарос пакутнікам правіць месу, ён спыніць жывіцай кроў – такога ня змогуць людзі, і, быццам прадвесьні гром, у Вас н е м а ў л я прабудзіць. Жыцьцё і тым болей сьмерць загубяць свой сэнс цялесны – Пан Лес не дазволіць мець пачуцьцяў, што шкодзяць Лесу, бо нельга паганіць храм, бо нельга сьвятое нішчыць, куды ж тагды прыйдзе Хам ад хамства душу ачысьціць?
|
|