Noč była, jak, zdajecca, i ŭsie
u dałinach śsiviełych Judei1#Judeja (Iudzieja)#Nazva paŭdniovaj častki Paleściny.:
Styh pucinami pył pakrysie,
i ślady, i nadzionnyja dziei...
Brała moŭčki ŭ abdymki sutoń
hłinu j kamień parohaŭ... vuholle,
hen i het niedahasły ahoń...
studni... niŭki... palmovaje holle...
Najdaŭžej mo nia spaŭ Betlejem2#Betlejem#Horad na poŭdzień ad Ijerusałima.:
nie chapiła vady tam siahońnia
ni ludziam, ni viarbludam,
chaj siem
vadajomaŭ u mieście... I haniŭ,
klaŭ uhołas prybyły narod
doŭha ŭładu, paradki, až ścišyŭ
son prystały Davidavy3#David#Car izrailski, jaki prasłaviŭsia ratnymi podźvihami. rod:
patanuła i miesta u cišy...
Dy niachaj i była, jak usie,
heta noč, –
a ŭ niabiosnych sukviećciach,
jak łileja u srebnaj rasie,
źziała zorka, niaznanaja ŭ śviecie.
Chto tut bačyŭ takuju kałi?
Nat dziady, ciaham hod haratłivych,
čas-časom zrok uźniaŭšy ź ziamłi,
nie spaścihłi šče hetkaha dziva.
A jana
zihacieła, maŭlaŭ
samo sonca. Płyła j zihacieła,
až śviatłom nałiłasia ziamla,
chvalavańniem dziŭnym zatrymcieła.
Pałi pastyry nicma ŭ paloch,
paźbivałisia ŭ hurty aviečki,
vietry j tyja stułiłi kryllo –
zatrymałisia
zorka... i viečnaść...
Bo ŭ piačory za mieskaj ścianoj
hetaj nočaj
syšłisia ŭsie zhadki,
ŭsie čakańni, žyłi što daŭno:
naradziła Maryja
Dziciatka!
O, maleńkaja śvietłaja źziań
na tryści dy sałomie,
Taboju
ź ciemry, z vuścišy čornaj ryźzia
śviet ustaŭ,
svajho ščaścia nia ŭtoić.
Hlań,
sahnułasia zło, papaŭzło
ŭ noč
z-pad sercaŭ ludskich, z-pad parohaŭ,
Naradziłasia!
Źziaje śviatło!
Słava ž,
słava na ŭzvyššach – Bohu!
1996
|
|
