РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Мусіць, трэба было

Пасьвячаю Ул. Станкевічанцы

 
Ці на небе не мільён зорак льсьніць!
Кожна зорка дзесь кагось весяліць.
Толькі ж мейсца там ня стала
Для аднэй, што мне б міргала...
            Мусіць, трэба было!
 
Ці то мала ўдоўж і ўшыр вырас сьвет? –
Для ўсіх даў ён і прыпын, і прывет.
А я век, як тое зданьне,
Не знайшоў сабе прыстаньня...
            Мусіць, трэба было!
 
Ці дарожак і на захад і ўсход
Легла мала на зямлі з году ў год?
Бо сьлед к шчасьцю на ўсім сьвеце
Не судзіў мне Бог сустрэці...
            Мусіць, трэба было!
 
Ці то вецер толькі ў волі жыве –
Дзе захоча і ляціць, і плыве?
Я ж куды ні пасуліўся,
Ўсюды ў путах толькі віўся...
            Мусіць, трэба было!
 
Ці зямелька не гадуе людзей, –
Ці ў іх сэрца ястраб выпіў з грудзей?
Бо дзе з сэрцам ні зьвяртаўся –
Я на камень натыкаўся...
            Мусіць, трэба было!
 
Ці дзявочы ручкі зьвялі ў бядзе?
Ці ж нікога не галубяць нідзе?
Каб я лёг і ў дамавіне –
Воч ніхто мне не зачыне...
            Мусіць, трэба ўжо так!
 
[1915]
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2021. Беларусь, Менск.