Плача восень за вакном,
Сьлёзы плюскаюць аб шыбы,
Абняла трывожным сном
Непрытульныя сялібы.
Плача восень, стогне ў сьне,
З пушчай, зь ветрамі галосіць,
Як бы дзе каго кляне
Ці аб шчасьці моліць, просіць.
Плача восень ноч і дзень,
Сьлёзы плюскаюць аб вокны,
А па хаце чорны цень
Лазіць, тчэ свае валокны.
Гэта ходзіць, бродзіць сум,
Душу мучыць ў сваіх сетках
I трывожыць сказы дум,
Дум аб шчасьці і аб кветках.
1915
|
|
