РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Рыгор Барадулін
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Станцыя Грамы
Паравоз сапе і цяжка дыхае
На завейнай станцыі Грамы.
Ходзяць маразы хадою ціхаю
Белымі пуцейцамі зімы.
 
Кажухі пуцейцам лінзай сонечнай
Сакавік у поўдзень прапячэ, –
Па тугіх, настылых рэйках звонячы,
Паімчацца цягнікі шпарчэй.
 
Цягнікам махае дуб над кручаю,
Семафор міргае – шлях прамы,
Бо самой вясною ім даручана
Развазіць па ўсёй зямлі грамы.
 
Весьні,
                будзе ён – хлапчына ў майцы –
Самазвал з каменьнем разгружаць.
З лоз пасьля яго сьвісткі здымаюцца,
Цягнецца травіца з-пад лаўжа.
 
Летні
Загрыміць пустымі жорнамі –
Вымалаўся леташні ўраджай,
I па-над сузор’ямі азёрнымі
Выгнуцца вясёлкі з краю ў край.
 
Восеньскі,
З начамі вераб’інымі,
Забурчыць сярдзіта хрыплы гром:
Хоча затушыць пажар рабінавы,
Закружыцца у віры вугром.
 
Тут усе работай забясьпечаны –
Будзе нават стаўкі паўтары.
Тут пасаду грознага дыспэтчара
Перуну далі:
                          – Глядзі, стары.
 
Каб падчас не затрымалі залежы,
Каб паводцы графік не размыць,
Каб своечасова адгружаліся
Мірныя
                  вясновыя грамы.
 
Тут у ноч чаромхавую, белую
Ходзіць май сп’янелы, сам ня свой,
I, ад салаўёў асалавелая,
Поўня круціць круглай галавой.
 
Тут бярозы каркаюць і крахкаюць,
Глухнуць ад птушынае гурмы.
Кожны гром –
З полацкае станцыі
                                          лагоднейшы характарам –
                                          Грамы!
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.