Хоць як ні жыві ты:
Пануй, ці мадзей, —
Спагады ня знойдзеш
Ніколі ў людзей.
Ці ён — твой знаёмы,
Калега, сваяк, —
Бліжэй яму к целу
Сарочка свая.
Ці восень, ці лета,
Вясна, ці зіма,
Знаёмых ёсьць процьма,
А сябра няма.
Жыві-ж, пакуль долю
Па кропцы зьбярэш,
Або, як сабака,
Пад плотам памрэш.
24.IV.1942 г.
|
|
