Чаканьне раніцы бяссоннымі начамі,
Крыху пакутлівы, крыху салодкі сум.
Кладуся ў ложак ды сьвятло не выключаю,
Каб тваіх думак выпадкова не пачуць.
Каб бачыць лепш усё, што засталося
Майму зьдзіўленьню ад тваіх сьлядоў,
А на душы, як і ўсюды, восень –
Халодна марыць, і дажджы ізноў.
|
|
