 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
З незаўважных гадзін
Утвараецца век,
Праз які мы ляцім
Да вядомае мэты.
І ўсе намаганьні
ня думаць пра гэта,
Уплываюць на сьмех.
Нібы леташні сьнег,
Недасяжны спакой
Асьцярожныя сны
Забіраюць з сабою.
Час пакліча на золку –
яму не адмовіш,
Не запросіш дамоў.
Час зрабіўшы нічым,
Не складзеш яго ў век,
Праз які мы імчым,
Ігнаруючы вецер.
Хтосьці побач ляцеў.
Раптам зьнік непрыкметна.
Мо застаўся ў сьне?
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
