Сустрэчы, расстаньнi, сустрэчы, I Вы да мяне iдзяцё. Я думаў, што гэта жыцьцё, А дзень пераходзiў у вечар. Мо гэтай хвiлiнай i жыў я, Калi гэтак праўда было, I сонца ўцякала ад жнiўня, Ушчэнт разгубляўшы цяпло. Я думаў, што гэта ў жыцьцi Губляюцца рэшткi тых думак, Сабе я здаваўся разумным, А думкi змаглi не прыйсьцi.
|
|