Шчасьце – як сонца: маленькая хмарка
пройдзе па небе ціхім сярод дня, –
сонца ўжо сьвеціць так жутла, няярка,
момант – і сонца няма.
Шчасьце – як вішняў вясьняныя краскі:
вецер павее, заплача вясна, –
сыплюцца сьнегам на дол яны гразкі,
момант – і красак няма.
Шчасьце – як сьветлыя, ясныя мары:
рэзкае слова, заўвага адна, –
і дагараюць яны у пажары,
момант – і мараў няма.
1923, Слонім.
|
|
