РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Золак
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Гады прамінаюць
Гады прамінаюць, віхраць у прасторы;
Адтуль ім звароту няма.
Які  зь іх шчасьлівы, няшчасны каторы, –
Ня знае мо’ й доля сама.
 
А кожны з нас хоча і шчасьця, і волі,
І кожнаму хочацца жыць.
Ды толькі патрэбна жаданую долю
У жорсткім змаганьні здабыць.
 
Шчасьлівую долю ня кожны знаходзіць,
Ня кожны, што хоча яе.
Жывым із змаганьня мацьнейшы выходзіць
І гімн перамозе пяе.
 
Гнілое, благое і слабае духам
Загіне і згубіць сьляды;
Зьмянецца, як пыл у часы завірухаў,
І новае ўстане тады.
 
Дык хай сабе годы лятуць у прасторы,
Зьмяняючы крокі падзей.
Які зь іх шчасьлівы, няшчасны каторы, –
Залежыць ад нас, ад людзей.
 
1.VI.1943 г.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.