Калі ў жамчужніцу пылінка трапіць,
Жамчужніца адразу бой пачне
І чужародны боль, што цела драпае,
Жамчужынаю дзіўнай ахіне.
Няўжо былі вы: пушча над азёрамі,
Асеньні холад, зьдзірванелы шлях,
Два небы, дзьве маленькіх карты зорных,
Што зьзялі блізка ў дарагіх вачах.
Мінулае жыве яшчэ са мною,
Але разьвеяў шчасьце, нібы дым,
Лісток, напісаны рукой чужою:
Ты замужам, ты зьнікла, ты з чужым.
Я вывучаў па вас каханьне й радасьць.
Я ўдзячны вам і верны да канца.
Не бачыць вам маёй акропнай здрады,
Каханай вочы, боль майго жыцьця.
Ствараю дзіўнай прыгажосьці перлы,
На дне якіх заснуў нясьцерпны боль,
Мая жывая і мая памерлая,
Крыніца шчасьця, мук маіх юдоль.
1957
|
|
