Браты! Сплятайце рукі! Нас нарадзілі ў сьвет Не для выбухаў, не для мукі, Не для сьлёз дзяўчат і кабет, Не на тое, каб мёртвым упасьці, Не на тое, каб згнісьці ў зямлі, А на тое, каб песьню і шчасьце Мы нагбом на зямлі пілі. Каб кахалі, каб вершы пісалі, Каб ірвалі верас і дрок, Каб цудоўныя вежы складалі, Што да сонца імкнуцца праз змрок. Вежы сьветлыя! Вежы любові! Кожны камень няхай пакладзе. Не павінны зьмяшацца мовы, Як калісьці, у добрых людзей! Хто сказаў, што патрэбныя сьлёзы? Хто сказаў, што розны наш лёс, І таму, што насы ў нас розныя, Ты павінен разьбіць мне нос? Хай ён нюхае лепей кветкі Ці каханай сваёй валасы. Месца хопіць для ўсіх на палетках, І на ўсіх хопіць весьняй красы. Гімн яднаньня. Магутныя гукі Ап'яняюць нас, як віно. Браты! Сплятайце рукі! Шчасьце для ўсіх адно.
30.VI.1957.
|
|