Не наша воля, не нашы нівы, Дубы не нашы над рэчкай ціхай. Чужыя бору сівыя грывы, Адное наша – сівое ліха, Адное наша – змрочныя хаты, Крывёй мужскою зьліты палетак, Адное наша – пазор дзяўчатак, Адное наша – няволя дзетак. Не нашы кнігі, мова, палацы, Затое наша – ўсіх продкаў слава, Затое наша – наш гонар людскі, Вагонь у сэрцы, тапор пад лавай.
1954–1957
|
|