 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Апоры мастоў, як скалы.
Нявы буркатлівы сон.
Над Стрэлкай, на захадзе алым
Цені рагатых калон.
Бялёса. Блакітна. Шырока.
Халодная ноч, як дым,
І шчасьця танюткага крокі
Мяшаюцца з крокам маім.
Ў сініх лугах, на сьвітаньні
Ў зьзяньні вясёлкавых траў
Я вырасьціў гэта каханьне
І ў рукі твае аддаў.
А заўтра яно зьнікае
Ў паўдзённай чужой старане.
Горад, за што ты караеш?
За што забіваеш мяне?
Заўтра мне расьпінацца,
Тужыць па яму, як калісь,
Бо вежам тваім і палацам
Справы няма да зямлі.
Прыйду наступнаю ноччу,
Пабачу ракі сьвінец
І сфінкс халодныя вочы
Узьніме з вады на мяне.
І скажа: «Цёпла на Ніле,
А тут халодная золь.
Паўсюль аднолькавым пылам
Стаюць каханьне і боль.
І людзям вяртацца не трэба
Да любых сэрцу магіл».
« – Сфінкс, мы жывём пад небам,
Небам песьні і небам тугі.
Тысячы тысяч сьвітаньняў
Я сонца чакаю з тугой.
Ўся мудрасьць твайго маўчаньня
Не варта пакуты маёй».
...............................
І сфінкс халодны, цьвярозы
Схіліць сваю галаву,
Пакоціць каменныя сьлёзы,
Цяжкія сьлёзы ў Няву.
2.VІІ.1960. Ленінград – Ворша.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
