За чорнаю ружай ідзі ўсьцяж дарог,
Ідзі праз хлусьню, цямноцьце і дым, –
Каб неяк убачыць блакітны стог
І месяц зялёны ў тумане над ім...
Пад месяцам гэтым, між сініх стагоў
З бедным сэрцам маім у руцэ –
Цьвіце імя чужой, дарагой,
Чорная ружа цьвіце.
Я ня верыў, ня верыў у змрочнай журбе,
Што можна, пазбыўшыся мук,
Ўзяць цябе і да вуснаў прыціснуць цябе,
Не скрывавіўшы ігламі рук.
8.X.1966. Рагачоў.
|
|
