Як крыніца, льецца, рвецца З сэрца песьня ў сьвет, за сьветы; Сьветла йскрыцца, рэхам прэцца, Тутка, тамка, дзе я, дзе ты... Скрозь гамоніць, звоніць звонка, З сэрца ў сэрца б'е, ірдзіцца, То ўжо ў хаце, то ўжо вонках Маладзіцца маладзіцай. Скочыць к сонейку, ўсхахоча, Пацалуецца лісьліва; Ясну месячыку ў вочы Зіркане тугой тужлівай. Стрэціць зорку-зараніцу, Прасьлязіцца зь ёй сьлязою I сплыве ўплаў на зямліцу, Разаўецца дзермязою. Ў полі здольна зь ветрам разам Зажартуе, ў танок сходзе, Згодна з борам важным сказам Завурчыць аб непагодзе. Ў лесе лісьцем зашалесьце, З птушкай птушкай зашчабеча, Па пуціне кіне весьці Суму, шчасьця хаце нейчай. І лунае, так лунае Гэта песьня па ўсім сьвеце, Плоту, путаў ані знае Ад сталецьця да сталецьця!
1918
|
|