Huduć zvany, z dnia ŭ dzień huduć miadzianyja zvany,
Jak stohn, hud-vodhulle hučyć malboju žudzi;
Dryžyć zvanicy mur ściudziony, cahlany,
Dryžyć zvanar, nadorvanyja rvučy hrudzi.
Navodzić heta muzyka niazvodny zvod nudy, –
Skrabie dušu, jak sienažać žaleznyja barony,
Pa sercu bje, jak doždž pa šklanaj šybie ŭ chałady,
Haduje ŭ dumach skaz badučy, zababonny.
Ŭ mazhi załazić žach, što hety bujny zvon zvanoŭ –
Chaŭturny heta zvon spakon niamych stalećciaŭ,
Što hetaja zvanica – mierćviakovy viečny schoŭ,
Zvanar – hrabar, što kości zhortvaje pa śviecie.
1918
|
|
