Дарогі ўсёй зямлі маёй
Гудуць у стомленых нагах.
Куды табе ісьці за мной
У гэткі невыносны шлях?
Выцьцё здалёк. Бяжыць руя,
І вочы сьвецяцца ваўкоў,
Такіх жа валацуг, як я,
Маіх сяброў, маіх братоў.
І, можа, тыя, што ў мане
Жывуць свой век, п'юць добрых кроў,
Цкаваньне ўладзяць на мяне
Калісьці – горш, чым на зьвяроў.
Ўзяць не магу цябе я ў бой,
Аддаць марозу і агню,
Аддзячыць ліхам за любоў,
Нянавісьцю – за дабрыню.
Ня плач над лёсамі зьвяроў
І вей не апускай разьбег,
Як крумкачынае пяро
На белы-белы, чысты сьнег.
Дарогі ўсёй зямлі маёй
Гудуць у стомленых нагах.
Куды табе ісьці за мной
У гэткі невыносны шлях.
25.XI.1981. 22.58. П.м.
|
|
