РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Як цені
Ідуць народы зь лета ў лета
К жыцьцю, к сьвятлу зь бяды, з жуды,
А мы, як цені з таго сьвету,
Ідзём, ня знаючы куды.
 
Ні нас свабода прыгалубе,
Ні доля весела зірне;
Паўзём і стогнем у загубе
Зь ярмом на шыі, ў вечным сьне.
 
Не на пацеху дзеці даны
Матулі, што іх сьцеражэ, –
Усё адно сусед паганы
У плуг жалезны запражэ.
 
Не на прыбытак сеем нівы
I паліваем потам іх,
Нахлынуць трутні пражарлівы,
I мы ня ўбачым жніў сваіх.
 
Пад непрагляднай марай ночы
Нам не дабачыць нашых крыўд.
На сьвет падняць баімся вочы,
Сабе сам кожны ўжо абрыд.
 
Як мы жывём, чаго чакаем, –
Ня знаем мы, ня знае сьвет;
Ня то ўжо мром, ня то ўскрасаем,
Змагчы ня ў сілах мук і бед.
 
Зайграе шумам лес зялёны,
Аб хвойку хвойка затрашчыць,
I пойдзе шум той к небасклону,
А неба каменем маўчыць.
 
Маўчым і мы і, як сьляпыя,
Як цьмы, снуёмся з кута ў кут,
Адно віхор падчас завые
Ды зьмей прамкнецца там і тут.
 
На курганох засьвецяць росы –
Крывавы росы – сьведкі мук...
А ў хатах сьпяць цапы і косы –
Усё чакаюць ёмкіх рук.
 
[1918]
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.