РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Цару неба й зямлі
За што, о Божа праведны, магучы,
Караеш так няшчасны свой народ?
Чаму на стогн маўчыць Твой гром бліскучы,
На стогн, што да Цябе йдзе з году ў год?
 
За што над намі даў перамаганьне
Табою створанай бядзе і цьме,
Спладзіўшы быт сірочага кананьня
Сынам і іхняй матцы-старане?
 
*

Ты перунамі крышыш горы, скалы,
І пушчам гібелі Твой шле пажар,
А нашых крыўд скрышыць, спаліць і хвалай
Зьмяніць ня можаш, сьвету Уладар!
 
Зямлю услаў Ты ў моры-акіяны,
Штогод разводзьдзем мыеш рэк сваіх, –
Чаму ж ня змыеш Ты цярпеньняў раны
З душы і сэрца верных слуг тваіх?
 
*

Вачамі сонейка і зор агністых
Агляд Ты робіш дзень і ноч міроў,
I толькі сьцежак нашых камяністых
Ня бачыш Ты, ўсясільны цар цароў.
 
Ня бачыш тых магіл, што путы родзяць,
Магіл, расьсеяных, як мак, Табой,
Скуль цені прадзедаў выходзяць
I ўзносяць рукі ўвысь к Табе з мальбой.
 
*

 
Ты ў цьвет сваіх нялічаных народаў
Мінуўшчыну і будучыну ўбраў,
А ў нас – караючы чужой свабодай –
Мінулае – і тое адабраў.
 
Бадзяцца кінуў па бязьмерным сьвеце,
Нявольнікамі кінуў нас гібець
За тую веру, што бацькі і дзеці
Лет сотні ў моц Тваю вучылісь мець.
 
*

Паўзводзіў царствы, даў ім панаваньне
I над пасадамі ўзьнёс свой пасад,
А нашу Бацькаўшчыну на’т прыстаньня
Пазбавіў, выгнаў чэзнуць сярод крат.
 
Прадаў на глум і годным, і нягодным
Усё, што ёсьць сьвятым для нас і ў нас;
Мы дома – як ня дома, правам родным
Сваім ня сьмеема пажыць хоць раз.
 
*

I Ты глядзіш на гэта ўсё, і неба
Тваё маўчыць, як падзямельля мур;
Мальбы няшчасных: долі, праўды, хлеба!
Ты глух паняць, паслаць маланкі бур.
 
Паймі! пачуй! Сон наш і свой стрывожы, –
Закон і суд свой праведны пашлі!..
Вярні нам Бацькаўшчыну нашу, Божа,
Калі Ты цар і неба, і зямлі!
 
[1910, 1919]
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.