Паўстань з народу нашага, прарок,
Праяваў бураломных варажбіт,
I мудрым словам скінь з народу ўрок,
Якім быў век праз ворагам спавіт!
Зьбяры ў адну ўсю Беларусь сям’ю,
Вазьмі зь яе прысягу і зарок,
Што не прадасьць сябе, сваю зямлю...
Зьняць путы Бацькаўшчыне ўстань, прарок!
*
Паўстань з народу нашага, пясьняр,
Былых і будучых вякоў баян,
I ў бурны кліч, як буры ўдар,
Зь віхрамі загудзі пад звон кайдан!
Гудзі над Беларусяй з краю ў край,
У сэрцах сьпячых распалі пажар,
Над курганамі перуном зайграй!
Збудзіць нябожчыкаў паўстань, пясьняр!
*
Паўстань з народу нашага, ваяк,
I волатам на вогненным кані
Народ аграблены – бы з торб жабрак
За Бацькаўшчыну павядзі ў вагні!
Да хвалы шлях айчыне пакажы,
Зьмяці з палёў яе чужых бадзяк,
На стражы стань гранічнае мяжы...
Свой край заваяваць паўстань, ваяк!
*
Паўстань з народу нашага, Ўладар,
Адбудаваць свой збураны пасад,
Бо твой народ забыў, хто гаспадар
I хто яго абдзёр з каронных шат.
На Ўладара жджэ Беларусь даўно,
I жджэ цябе ўладарства Божы дар,
Вялікае, магутнае яно...
Пад беларускі сьцяг прыйдзі, Ўладар!
1919
|
|
