Як прыйдзе дзень майго збаўленьня,
З крывавых церняў вызваленьне, –
А веру, прыйдзе гэткі дзень, –
Зь імглы адвечнасьці паўстане
I крыжам стане на кургане
Майго жыцьця бязьсьмертны цень.
Бяз воч, бяз косьці, жыл і сэрца,
Сам крыж, на крыж ён абапрэцца
I, ўвесь удумаўшыся ўдаль,
Сачыць пачне ўвесь ад пачатку
Мой шлях, якім шоў да астатку,
Які мне толькі кінуў жаль.
Сачыці будзе, як арліца
Дабычу сочыць над крыніцай,
Чаму з жыцьцём ня ўмеў я жыць;
I наракаць, клясьці ня будзе,
Што я, што мне зрабілі людзі,
Ня будзе плакаць ён і выць.
Ня будзе нават уздыхаці, –
Адно мо’ вырвецца пракляцьце,
Якім я жыў ад малку лет,
Адно сам аб сабе цень скажа
Крыжам, адвечнай сваёй стражы:
Каб не радзіўся лепш на сьвет!..
[1919]
|
|
