Шмат у нашым жыцьці ёсьць дарог, А вядуць яны ўсе да магілы. І бязь ясных надзей, без трывог, Загубіўшы апошнія сілы, Мы сайдзёмся, спаткаемся там І спытаем сябе: для чаго мы Па далёкіх і розных пуцях Адзінока йшлі ў край невядомы? І чаму пасьпяшаліся так, Напружаючы ўсе свае сілы, Калі ціха паўзушчы чарвяк Ўсё ж дагнаў нас ля самай магілы?
[1912]
|
|