РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Рыгор Барадулін
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Нагбом
Падталі памалу глыжы,
сонца пагляд
                            у яры скірованы.
Ральля ляжыць
нядоенай каровай.
Песьня жаўранка,
                                        як пароль
трэйцяй партызанскай вясны.
Дзень малады
                                пераступіў парог...
Малады сувязны
цягне са студні вядро,
ваду спакойную
                                  ставіць на зруб
(лясны раён – зацішна ад вятроў),
вядро рыбінай цяжкай
                                                  вырываецца з рук.
Рыпіць перасохлы вочап.
Сувязны лакцём
                                    засланяе вочы:
у поўным вядры
                                      ільдзінкі і сонца.
Цішыня за ўсім
                                  насьцярожана сочыць.
Паветра ўдыхнуўшы,
                                              хлопец дзьме
на ільдзінкі –
                            б’юцца ў клёпкі са звонам,
яшчэ адзін уздых ягоны –
                                                        сонца, як перагрэтая медзь,
у сьценку драўляную стукае мякка.
Нагбом
                з поўнага
                                      п’е партызан са смакам –
толькі ходзіць кадык.
 
Тады
хлопцу ўшацкаму столькі год
было,
            колькі сёньня мне.
Па вясьне,
калі адгрыміць крыгаход,
аб наступленьні цяпла
                                                  папярэдзіць гром, –
і сонца сьмех,
і аблачынак апошні сьнег
п’ю зь неба,
                          як з поўнага кубка,
                                                                      нагбом,
бо сувязны не дапіў...
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.