Вясновая замалёўка на беразе Ваўчэнскага возера
|
Возера стаіць, не зварухнецца, Бо агеньчыкам надкручнай хаты Аж да дна, нібы цьвіком, прыбіта, – Каб ня ссунулася анікуды. Быццам купінка з сухой ігліцы, Недаверлівы сьпяшае вожык, Чмыхае лычком сваім кірпатым, Нюхае – ці не прайшла палёўка?.. Драч на непадмазаных калёсах Туманы сушыць вязе на тоні. Кнігаўка (за дзень не дакрычала!), Як з хвастом ушчэмленым, галосіць. Пахнуць туманы аернай рыбай. Точыцца зь зямлі адталай мята... От і ты зайшоўся ў шчырым сьпеве. Добры вечар, салавей знаёмы! Ты ці помніш пра старога Іцку? Ён жа ў вёску вёз у бочцы дзёгаць, Чорт падскочыў, з бочкі шпунт адторкнуў – I закапаў на дарогу дзёгаць. Гэта ж ты яму крычаў зь бярозы, Папярэджваў дзегцяра старога: – Іцак, Іцак! Дзёгаць выцек – Кап, кап, Ццюрр-руру!.. Выбеглі ў сяле суседзі нашы Зь вёдрамі – Максіміха, Казьліха, Ну а ў Іцкі – ані кроплі дзёгцю. Як жа мне шкада было старога. Дзякуй за ўспамін табе, залётны!..
|
|