 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Чырвоныя ружы,
Чорнае лісьце...
Няўжо гэта праўда:
«Насіў калісьці...»?
Як туман на дасьвецьці, сьвятлее кашуля –
Здаецца, мурог з Паўлюком кашу я.
Расхрыстаныя, ступаем поплавам,
Нам фыркаюць ветры храпамі цёплымі...
Маці кужаль прала пры лучыне,
На расе маёвай палатно бяліла.
Паўлюка чакала,
Дні лічыла,
Сустракаць выходзіла ў даліну.
А пасьліся ветры буйныя ў зялёнай,
Балаболкай рэха білася на шыях.
«Зазьвіні, сыночак, жаўранкам залётным!» –
Маці ўпрыхваткі касаваротку шыла.
Песьню родную гукала чарнабрыўка,
Па далёкім сумавала доме,
Адгукалася з дняпроўскага абрыву:
– Ой, не світи, місячэньку,
Не світи нікому...
I кашулю вышывала рупна
Чарнабрыўка ў інтэрнаце вечарамі.
I, як сонца,
Ёй заходзіла на рукі
Галава паэта кучаравая...
Чорнае лісьце,
Чырвоныя ружы –
Крумкач жалобы
Над радасьцю кружыць...
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
