Узор прыгожы пекных зор Гарыць у цемні небасхіла; Вада балот, стаўкоў, азёр Яго ў глыбі сваей адбіла. І гімн сьпявае жабоў хор Красе, каторую зьявіла Гразь луж; напоўніць мгла прастор, І ўстане зь іх гарашчы міла Узор. І сонца дальш клянуць, што скрыла Луж зоры днём. І чуе бор, І чуе поле крэхат хілы, Ды жаб ня ўчуць вышэй ад гор, Там, дзе чыясь рука зрабіла Узор.
1911
|
|