РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Рыгор Барадулін
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Спаднічкі
У доўгіх і змрочных сукнях
(Век – сьвёкар:
                                «I сам ня гам...»)
Панура было і сумна
Вясёлым дзявочым нагам.
Бярозкамі маладымі
Высьвечвалі змрок стажкоў
I гасьлі ў завейным дыме
На ботах у парабкоў.
Пад хмараю сукні –
                                            сумна.
Ласкавы які мурог!
I век малады галасуе
За эмансыпацыю ног.
Ня хоча спыніцца катрынка
Пра той сівы запавет.
Ды ўрэшце зірнулі з хітрынкай
Каленькі
                    на белы сьвет.
За модай пасьпець –
                                              не спазьніцца!
Салодкі хлапечы спадман!
Угору ўсплываюць спаднічкі,
Нібы на дасьвецьці туман.
Ня мейсца тут кіслай міне.
Як сам сабе ні мані,
А ножкі ў спаднічцы-міні
Ты паспрабуй
                              абміні.
Здаецца,
                    сяджу на міне.
Тралейбус
                      у космас ляціць.
На абдзіманчык-міні,
Дальбог жа, дыхну –
                                              абляціць.
Ну як абысьці стараною –
Няблага на грэшнай зямлі!
Паэты і астраномы
Ад неба пагляд адвялі...
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.