Я твой нявольнік,
Твой прыгонны,
Я вольную ў цябе прашу.
Адчайнай радасьці адхоны
Я сьнегам сьмеху спарушу.
Для іншых –
Вагі раўнавагі!
З вар’яцтвам,
Сэрца, парадні,
На паншчыне тваёй увагі
Гарбець абрыдла дзень пры дні.
Упартага чаканьня хвалі,
Прыліву міру ці вайны,
Мяне ўсяго спаласавалі
Твайго дакору цівуны.
Ці ж мне
Маліцца на старое,
Чакаць,
Каб толькі ён ня знік, –
На небе здрадлівым настрою
Тваёй усьмешкі маладзік?
Імчыце,
Вольнасьці фургоны!
Лашак тугі траву скубе.
Я твой нявольнік,
Твой прыгонны.
Нашто мне воля
Безь цябе?!
|
|
