Міколу Грынчыку
У чым жа існасьць існаваньня,
Суседства зь існасьцю – быцьця,
Быцьця сьвядомага – жыцьця?
Здагадак чаўнакі снавалі,
Саткалі капу забыцьця,
Каб захінуць ёй
Шлюбны ложак,
Вясельны і хаўтурны стол.
Сагрэлі ўзор давер валошак
I снег, што ўсьнежыў вечны дол.
Ці ўзважылі зямлі патайнасьць
Рыдлёўкі даланя,
Лямеш?
Пакуль жывеш,
Датуль пытайся.
Пытаньнем сутнасьці жывеш...
|
|
