Суровы, ўвогуле, час –
Фотааматар вясёлы:
Акрас
Не шкадуе,
Якраз
Ня бачыць у тым крамолы.
Спачатку румянец,
Сурма.
Ад колераў сэрца запела.
На многа не галься дарма,
Чакае ўжо твой чорна-белы
Адбітак будзённы жыцьця,
Надзённаю працай суровы.
Час верне цябе з забыцьця.
Чало перасьнежыць і бровы –
Пакіне
Жыцьця негатыў,
Што фарбаў ня ведаў,
Як быццам.
Каб мог
Жыцьцядаўнасьцю ты ў
Нашчадку наноў паўтарыцца...
|
|
