Дробненькі дожджык дый накрапае...
Журыцца менская радыёхваля.
Балтыка, зайздрасьць твая сьляпая.
Хмарныя хвалі
Сонца схавалі.
Выйдзі, дзяўчына, – сэрца - чакае...
Можаш чакаць, як пагоды з мора.
Шалёнагубая, гулам цяжкая,
Б'ецца ў адчаі салоная змора.
Я ж тваіх ножак не замарожу...
Сьнежань, чаму не нагурбіў выдмаў?
Я ж твае ножкі ў шапачку ўложу...
Дождж пад піліпаўку, хто яго выдумаў?
Мжыцца ад Юрмалы да Ліепаі.
Балтыка, зноў з маразамі нязгода?
Дробненькі дожджык ды накрапае,
Грукае ў шыбіну Новага года...
|
|
