Кінь вокам на увесь абшар зямлі: Вось хату шчыльна абышлі Парканы з гострымі цьвікамі, Пасыпаныя бітым шклом, Глядзі – ў прасторах за сялом Мяжамі Падзелены на нівах каласы, Ідуць канаўкі празь лясы, I стопудовыя гранічныя каменьні Сярод лугоў бяскрайных заляглі. Шнуры штыкоў па ўсёй зямлі Гараць, як дзікае хаценьне, На гасударстваў рубяжы. Глядзі: паўсюль мяжы. Нязьмерны вольныя прасторы Сьвятой зямлі,– а чалавек Мяжы, ірвы, тыны рабіў за векам век, Хаваўся ў іх, як ліс у норы, I жыў пужліва сам – адзін, Дрыжачы, як лісьцё асін; Зласьлівы, бессардэчны, хцівы, Такі здрадлівы, Для ўсіх чужы, зусім чужы. Вакол яго – платы, мяжы. Пабач, што робіцца за гэтымі платамі! Ў надмернай працы гіне тут Галодны і абдзёрты люд, Каторы моцнымі рукамі Стварыў усе багатствы на зямлі: Правёў ён скібы на ральлі, Ён рэйкі пралажыў чыгунак, Заводаў коміны падняў у выш нябёс, А сам даўно сьляпы ад сьлёз I ўжо забыўся аб ратунак. Глядзі: па ўсёй зямлі сьвятой Шырокай хваляй залатой Бяз краю блішча збожжа мора, Цьвітуць лугі, шумяць лясы... Так многа ёсьць паўсюль багацтва і красы, А людзі нішчацца у голадзе, у зморы Ад беднаты, ад цемнаты, Бо скрозь – мяжы, бо скрозь – платы.
1914
|
|