|
Сустрэча з Аленай у Ноўгарадскай Сафіі
|
Со стены этих глаз журьба...
#О. Мандэльштам
Ані змагла ўрачы, сьцяна,
Цябе імгла сьляпая.
Як боль,
Як радасьць,
Чысьціня
Няўмольна праступае.
I праз
Напластаваньні зла,
Праз бруд,
Праз гнеў астылы
Краса ўзышла,
Сваё ўзяла,
Вякі пераступіла.
Вышэй ухвал,
Вышэй абраз
Сьвітае твар нятленна –
Аблічча
Ці сьвяты абраз? –
Славяніцца:
Алена.
Імя – як сьпеў.
Ішлі вякі
I кленчылі Алене.
Тлен – Боскі гнеў.
Тлен – грэх цяжкі.
Красою – наталеньне.
|
|
