Ня рві
Балючае карэньне,
Не абярні вясну зімой,
Хоць пашкадуй адбітак мой,
Маё зямное паўтарэньне.
Хапае ў скрухі верацён,
Каб нітак для бяды напрасьці.
Зачаўся,
Як зарок на шчасьце,
Маладзічок забытых дзён.
Ня дай мне стаць
Аглухлым звонам,
Якому вырвалі язык.
Ня дай,
Каб захлынуўся сконам
Мой у нябыт апошні крык!
|
|
