У дошку цьвік ідзе,
Ідзе ў сасну з палёгкай,
Чужы жудзе, бядзе,
Сагнецца –
Не спалохай!
I стаць сасьне сьцяной –
Сьпіной вясёлай хаты,
Ці вечнай той,
Адной,
Дзе ўжо ня страшны краты.
Хто
Зноў
Па чарадзе?
Чакаюць сьмех і ліха.
Так гулка цьвік ідзе –
Ажно наўкольлю ціха.
|
|
