Колькі год Беларусі? Колькі дочкам, сынам, Колькі радасьці, скрусе, Колькі снам, курганам; Колькі зорцы дасьвецьця, Што ўзышла для вякоў, Колькі шумнаму вецьцю Баравых балынакоў; Колькі крэўнаму слову, Што вяшчуе сьвятло, Небу, што крутаброва Маладзік узьняло. Твар крынічнаю вымый Прыдарожнай журбой. Ты спрадвечны Радзімай, I Радзіма – табой. Сьпёкай ці халадзінай Чуцен голас яе. Ты адзін без Адзінай, Ёй Цябе не стае!
|
|