Напэўна, зноў дачушка Прыйшла дадому ўранку. Матуля гнеў вярэдзіць, Ды робіць перадых: Галінкаю зялёнай Лупцуе неслухмянку, Галінкай маладзенькай Па плечках маладых. Зялёная галінка, Зялёная дачушка, Хоць маці лупіць грозна, А не баліць зусім. У хаце ноччу душна I мулкая падушка. Туман на золку мяккі, I ўтульна толькі зь ім. Хоць сьмех перасядае, Спрабуе хныкаць кпліўка, А ў ёй агонь рагоча, Што не ўтушыць вадой. Зьнікаюць у пад'ездзе Зялёная крапіўка, Вясёлая жыгучка Зь сівою лебядой.
|
|