Мы толькі ходзім па зямлі,
А думкі нашыя ў нябёсах.
I Млечны Шлях,
Як вечны посах,
Відзён з туманнай аральлі,
Каб не забыўся напамін,
Што зоры –
Нашых мар радзіма.
I зорамі вачэй глядзім мы
На зорны пыл былых сьцяжын.
Па зорах вызначаем лёс,
Па зорах на зямлі варожым.
I трызьнім даўнім падарожжам,
Якім нізрынуты зь нябёс.
Перабіраюць нашы дні
Для памяці
Ружанец зораў,
I незямнога смутку жораў
Нас кліча ў вырай вышыні.
|
|
