Яго Высокасьць
Тэлеграфны слуп,
Адзервянелы ў аднастайным гудзе.
Ён з вышынёй узяў нябесны шлюб,
Зь лясной гушчарні выбіўся на людзі.
У доўгіх аксельбантах правадоў,
Ад чашачак заслуг увесь зіхоткі.
Там, на прагалах,
Лезуць аднагодкі
Да сонца,
Не шкадуючы сукоў.
Зь яго зьнялі
Карэлую кару.
Дазволілі стаяць насупраць лесу.
Гніе ў зямлі,
Ды цягнецца ўгару,
Як непасрэдны праваднік прагрэсу.
Крутая служба
У кадравіка:
Гудзе ў мароз,
Скіпаецца ў сьпякоту.
I ўспамінае, як, здаравяка,
Яго на руме ўскочвалі з пакоту.
Ад год маіх малых
Яму хвала!
Слуп тэлеграфны
У гарод калісьці
Прыйшоў – і нашу хату да сьвятла
Ён прычасьціў,
Каб прыцемкі зьвяліся.
Яго браты
Наш паднавілі зруб.
Ані забыць мне радасьць маладую,
Яго Высокасьць
Тэлеграфны слуп,
Высокіх слоў яму не пашкадую!
|
|
