Дзе тая зязюля, Што мне вякі вешчавала? Падавілася каласком. Дзе шчыруха-матуля, Што мяне сустракала? Папярхнулася жоўтым пяском. Дзе дарога дадому санная, Нецярпеньню доўгая самая? Зьнікла з палазком, Што сьпяваў баском. Дзе сьцяжынка беглая За прымоўклым ляском? Ногі босыя адпялегвала, Часам сасватаная, Цёмным асфальтавым Падперазалася паяском. А мне успаміны Балюча паляцца, Нібыта ў зямлі яліны Замлела шавеляць пальцамі, Апавітыя туманком. Сэрца заходзіцца шаргунком.
|
|