У мурах, камяніцах,
У парыўных вагонах
Сьніцца сьцежка-лісіца,
Што бяжыць па адхонах.
Гараджанін часовы,
Праз бэтон, праз цагліны
Чую траў перазовы,
Сум засохлай галіны.
Хоць сваё галава гне,
Сэрца слухае стому.
Да апошняга цягне –
Да драўлянага дому...
|
|
