Ападышам са дна каша У фортку птушка заляцела. Ці гэта нейчая душа Мяне наведаць захацела? Я на начлег яе прашу, Прытулак птушцы прапаную. Малю не гневацца душу I цішыню душы пільную. А можа, гэта Боскі знак, А можа, навіна благая, Якая ў непамысных снах Мой дзеяслоў жыцьця спрагае, А праспрагаўшы, запрагае У воз мой лёс, Нібы каня, I конь вязе дарогай дня Мяне па ўхабах, па выбоях, I неяк мне шкада абодвух, I воз і лёс. Няхай крыло Птушынае Заслоніць зло! Ці страх праверыў заадно, Я пад мяхамі год ці гнуся. Я з асьцярогаю цягнуся Да весткі – Зьнікла праз вакно.
|
|