Жыву я
Ці толькі шукаю свой сьлед,
Што зьбег утрапёна.
Адзін я, як і Сусьвет –
Мой сусед.
I мне і суседу сьцюдзёна.
Я – толькі тая кропля цяпла,
Што ные,
Што вочы мае,
Якую нябыту на тлум аддала
Вячніна няўмольна-глухая.
Ніхто не прыгорне
I не прыхіне.
Па звычцы ад продкаў шчырую.
Сырая зямля не сагрэе мяне,
I я не сагрэю сырую...
|
|
