Лявон Баразна,
Як грыбы грыбнік,
Зьбіраў беларускія ўзоры, строі.
Цягнуў адзін,
Бо быў караньнік,
Знаходак воз
У добрым настроі.
Лявон Баразна
Маляваў старых,
Бо адчуваў, што ніколі
Старым ня будзе,
I кожны штрых
Жыў на палотнах ягоных
На волі.
Лявон Баразна
Піў чарку да дна
З паненкамі на закуску,
Рабіў дацямна,
Любіў давідна –
Па-беларуску!
Захавала
Лявонава баразна
Сьлед босы Скарынаў,
Крыўда ва ўсіх на Лявона
Адна,
Што рана
Сваю Беларусь пакінуў.
|
|
