З пасмаю дыму ад папяроскі, Заламанай па-кавалерску за вухам, Дыміўся кратэрам Рыгор Бярозкін – Кволы здароўем, дужы духам. Турмы, лягеры, фронт, уцёкі Прайшоў з усьмешкай нялёгкай Сьмела. Ён чуў здалёку Паэзіі крокі, Якая яшчэ і хадзіць ня ўмела. Сябры яго звалі вясёла Рэбэ. Настаўнік быў сам Да навукі ахвочы. Дасюль глядзяць мне ў душу, Як неба, Ягоныя вечныя, біблейскія вочы.
|
|