Сяргею Навумчыку
На нажах скразьнякоў азяблая,
Змоўклая ў крывавай расе,
Беларусь –
Адзічэлая яблыня,
Хто ні едзе – цябе трасе.
Карані твае лезуць зь пекла ўсе,
Чужакі паламалі сукі.
У куродыме завязь сьпеклася,
Долу валяцца гарчакі.
Сад славяншчыны здрадай збэшчаны,
Што ні ствол – скалелы шкілет.
Ад Смаленшчыны аж да Брэстчыны
Цьвет ляціць
На капытны сьлед.
Болем
Карта кары палаплена.
Час тваіх не шкадуе меж.
Беларусь –
Незасохлая яблыня,
У атожылках ці адрасьцеш?
|
|
