На белай кашулі чырвоны пісяг Ад злосьці падступнага меча. Бел-чырвона-белы балючы сьцяг Склікае на сумнае веча. На веча, Дзе ў вечнасьці мусім спытаць, Ці нам заставацца народам, Ці толькі аб'едкі надзеі спытаць, I моўкнуць, і глыбіцца ў одум. Ці нам у агульным застольлі людзей Паблізу ля покуці сесьці, Ці ціха чакаць, каб які дабрадзей Наш хлеб не пярэчыў нам есьці. Узьвіўся, як крык, на крыжацкіх касьцях – I погань кіруе ў прадоньне – Бел-чырвона-белы крывіцкі сьцяг У вечным памкненьні Пагоні!
|
|